Hij is er ets later dan jullie wellicht van mij gewend zijn maar ik moet Dalfsen editie 2021 (de eerste) natuurlijk wel afsluiten met een verslagje.
De 4de ronde voor het Nederlands Kampioenschap is al weer bijna een week achter de rug maar ik kan er nog steeds van nagenieten want voor het eerst in lange tijd heb ik weer eens een rondje mee kunnen vliegen.
We waren op 25 september te gast op het veld van The Friendship in Dalfsen waar we ’s ochtends verwelkomd werden met verse koffie in het magnifieke clubhuis, dát is voor mijn zware koffie-verslaving een hele fijne start van de dag moet ik zeggen!
Het bekende proces van de aanhanger leeg trekken, de tent opbouwen en het veld uitzetten was vrij vlot klaar zodat ik snel mijn eigen model voor het eerst in lange tijd weer eens vliegklaar kon maken.
Ik ga geen smoesjes aandragen over het waarom ik de afgelopen maanden vrijwel niet heb gevlogen maar mijn laatste vluchtje met de Plus was 2 x 10 minuutjes na afloop van Losser en van daarvoor moet ik terug naar 2020 dus ik was erg blij toen Gerben in de week voorafgaand aan Dalfsen een appje stuurde dat hij de wedstrijdleiding wel weer een dagje op zich wilde nemen zodat ik, als ik daar zin in zou hebben, weer eens een rondje mee kon vliegen.
Dat was niet tegen dovemans oren gezegd en na wat proef en trim vluchtjes en een korte briefing mocht ik meteen in de eerste ronde schaapachtig naar boven kijken en mij als vanouds afvragen waar ik het nu eigenlijk zoeken moet.
De dag begon namelijk met een volledige grijze lucht. Het was wel droog en er stond een heel klein zuchtje wind met een aangenaam temperatuurtje maar dat zijn niet de omstandigheden dat je overal en nergens van de geweldige knal-thermiek ziet ontstaan.
Ik heb in de proefvluchtjes voor aanvang van de briefing hoofdzakelijk gelet op de hoogteroertrims in de verschillende vliegstanden en daarnaast een startprocedure gezocht waarmee ik niet al te hard door die 200meter grens heen zou knallen.
Dit is volgens mij de eerste keer dat ik met de nieuwe aandrijving in de Plus een wedstrijd vlieg en heb nu zo veel meer vermogen dat ik niet meer 30sec vol gas kan klimmen zonder zorgen dus nu doe ik het zo:
Ik start met half gas, na 5 seconden ga ik 10 tellen naar vol gas en dan weer terug naar half gas. In die stand leg ik de kist vlak tot de Altis de motor uit zet en die tijd benut ik dan om de kist de richting op te sturen naar waar ik denk dat ik moet zijn om de zweeffase van de ronde te beginnen. Zo zat ik redelijk consequent tussen de 170 en de 200 meter en daar kan ik wel mee leven.
Maar het loont de moeite om de volgende keer tijdens die proefvluchtjes ook eens actief te kijken of en waar er wellicht wat actieve lucht te vinden is want zoals gezegd stond ik dus bij aanvang van de ronde omhoog te kijken alsof ik er verstand van heb, in de hoop dat een grote emoji-vinger mij aan gaat wijzen wáár ik naartoe moet. Want op basis van windrichting en temperatuursveranderingen kon ik daar op dat moment helemaal niets van maken en hield ik het maar ‘gewoon’ veilig bij naar voren en een beetje naar rechts om dan na de startfase te gaan zoeken naar goede lucht.
En bij het terug kijken naar mijn altis logjes komt de pijnlijke realiteit naar voren dat ik die eerste minuut dus gewoon in de goede hoek zat terwijl ik dat dus NIET door had!
De cijfertjes uit die eerste rondes laten zien dat ik gelukkig niet de enige was die nog met wat vraagtekens rond vloog maar door Vincent Merlijn werd meteen de lat erg hoog gelegd door op 41 meter de motor uit zetten en de ronde vol te vliegen. (wat overigens meteen ook het dagrecord was)
Zeker de in de ochtend, kijkend naar de eerste 3 rondes, was voor de gewone stervelingen zo rond de 150 meter wel de hoogte die nodig was om de tijd vol te vliegen. Ik liep daar een beetje achteraan en had aan iets meer, 184/195/158, al net niet genoeg om die + 09:55 tijden te halen. De kwaliteiten van de Plus brachten mij nog enigszins in de bovenste helft van het klassement (tot de lunch) maar duidelijk was dat ik écht een tandje bij moest zetten in mijn observeren om nog iets van de dag te maken.
We vlogen met 13 deelnemers in 2 groepen. Dan is het een beetje doorlopen omdat je elke ronde die je niet vliegt voor iemand moet timen en/of coachen, maar het geeft ook ruimte voor een lunchpauze en dat is in Dalfsen geen straf: Broodjes kroket/frikandel/hamburger, patat, blikjes fris uit de koelkast, de hele dag verse koffie. Dat zien we wel eens anders.
Maar we zijn er om te vliegen en toen Gerben de voorbereidingstijd voor de 4de ronde startte sprong iedereen op om hun modellen en/of stopwatches te pakken en naar de startplek te spoeden. Het wolkendek begon rond die tijd een beetje uit te dunnen en de thermiek leek op steeds meer plekken los te komen, maar ondanks terughoudende starthoogtes was ronde 4 een spreekwoordelijke slachting: 6 van de 13 man hebben toen hun slechtste ronde, en daarmee hun schrapresultaat gevlogen, met alleen Jeroen Kole die wel de 09:55 wist te halen. Maar dat de verandering letterlijk in de lucht zat was duidelijk want ronde 5 wist iedereen de tijd vol te vliegen en ronde 6 en 7 kon er écht wat gewonnen worden en ging het hier boven geplaatste klassement volledig op de schop.
Ondanks de verbeterende omstandigheden vond ik het nog niet makkelijk worden. De thermiek was nog steeds vrij licht en ik moet echt goed mijn best doen om zuinig te vliegen met de Plus. Doe ik dat goed, dan beloont hij mij met hele lage daalsnelheden en en kunnen stijgen op een koeienscheet. Maar als ik onzeker wordt over of ik in het goede gebied zit en te veel ga sturen dan zakt hij net zo hard als elke andere kist.
Ronde 6 was daar een mooi voorbeeld van want ik begon die ronde wel goed. Ik had de juiste hoek gekozen en zat in stabiele ‘dikke’ lucht in het bovenwindse gebied, iets naar rechts boven dat maisveld. 3 andere piloten pikten dat mee op en in een groepje dreven we heel rustig met de wind mee, maar ook richting en over de hoogspanninskabels die iets ten Noorden van het veld lopen. Ik zat op een redelijk veilige hoogte toen een van de mannen onder mij gewaarschuwd werd dat hij erg kritisch zat qua hoogte t.o.v. die hoogspanningskabels. Ik ging toen meer naar de anderen kijken dan naar mijn kist en wist die goede lucht niet meer vast te houden. Voordat ik in de problemen zou komen ben ik weggestoken uit dat gebied, terug over de hoogspanningskabels en naar een gebied waar voorgaande rondes redelijk gevlogen werd.
Maar toen niet veel later iemand daadwerkelijk tegen de kabels aan vloog kreeg ik ook een soort kortsluiting en kon ik niets meer vinden waar de Plus op kon blijven hangen en lag ik na 8:25 al weer beneden.
Die vreselijke Altis geeft weer aan dat het er wél zat, maar ik zag het niet of het lukte mij gewoon niet om er in te blijven hangen. Daar zit mijn gebrek aan training en routine met de Plus mij aardig dwars want die kist kan het maar ik kan het er nog niet uit halen. (iets waar ik echt aan wil gaan werken!)
Ik vlieg mijn rondes nog steeds (te) voorzichtig en heb meestal erg lang nodig om de conclusie te trekken dat wat ik doe niet werkt. En de laatste ronde wilde ik dat anders doen, ik ben toch maar eens wat lager gestart en zat op een redelijk goed plek maar meer als blijven hangen was het ook niet. Een groepje piloten een stukje verderop leken wel een een echte bel te pakken, coach Rob had dat goed gezien, dus daar ben ik ten koste van wat hoogte naar toe gestoken. Ik pakte ‘hun’ bel goed op maar zoals de grafiek laat zien was het ineens klaar en was het zoeken geblazen naar de volgende. Nu bleef ik wél rustig sturen en goed kijken en na anderhalve minuut stoeien had ik er toch weer 1 gevonden en daar kreeg ik de Plus heel mooi in gedraaid om zo de ronde vol te vliegen en heb ik mijn dag zeer tevreden als 8ste af te sluiten. Grootste verbeterpunt voor mij: Ik ben nog steeds veel te voorzichtig met dingen proberen. Ik blij nog te lang een beetje hangen in gebieden waar niets gebeurd en ik moet daar dus meer op gaan oefenen.
Daarnaast denk ik dat ik qua afstelling van de kist ook nog wel wat kan en moet verbeteren want ik begon de dag met 200gram ballast om het beetje wind dat er stond te kunnen hebben. Toen ik dat er later weer uithaalde veranderde het karakter van de kist aanzienlijk, ik vond hem prettiger sturen en vliegen, wat mij het idee geeft dat mijn ballast meer invloed heeft op het zwaartepunt dan ik met mijn vingertoppen kan registeren. Ik zal toch maar eens werk maken van een goed zwaartepuntmeter denk ik
Maar nu is het eindelijk tijd om die dag voor het hele veld eens samen te vatten en in woorden kom ik daar niet helemaal uit want ik heb natuurlijk als vliegende reporter de anderen niet kunnen volgen. Daarom duik ik lekker in de cijfertjes:
Zoals gezegd hebben we met 13 man in 2 groepen 7 rondes gevlogen en dat maakt 91 afzonderlijke vluchten waarvan er 39 niet die magische grens van 09:50 hebben gehaald, daar waren met name ronde 2 en ronde 4 de grote boosdoeners. Toch is bijna elke ronde wel door 1 of meerdere piloten vol gevlogen want slechts 1 keer is een ronde gewonnen met een tijd onder die 09:50, door Wim Nieuwhof met een 09:05 in die vreselijke 4de ronde.
De starthoogte was deze keer wel even een dingetje hoor. Ik roemde eerder Vincent Merlijn met het dagrecord van 41 meter in die eerste ronde maar het duurde tot de 5de ronde voordat het Peter Zweers weer lukte om onder de 100 meter weg komen. Het gemiddelde voor de 1000 zat na de 3de ronde op dik 132 meter maar dat komt door die bizarre 41 meter van Vincent. Laat je die weg is het al die 145 meter die ik eerder noemde om een beetje een lekker resultaat neer te zetten.
Door de goede vluchten van iedereen in ronde 5, 6 en 7 is het daggemiddelde op 111 meter uitgekomen, dat is vergelijkbaar met de 116 meter van Losser maar aanzienlijk lager dan de 150 meter die ze in Oosterland nodig hadden.
Uiteindelijke winnaar Vincent speelde het beste in op die per ronde andere omstandigheden. hij nam natuurlijk een enorme stap met die eerste ronde maar moest toch ook de andere rondes wat hoger beginnen om zijn tijden te halen. Gemiddeld had hij slechts 90 meter nodig waarbij hij tekent voor zowel de laagst gestartte duizend met die 41meter als de hoogst gestartte met 164meter in de 2de ronde.
Het landen vond ik vandaag bij iedereen vrij goed gaan met maar 8 vluchten die een 0 voor de landing moesten noteren. Voor de rondewinsten was er maar 1 met ‘slechts’ 40 punten, daarnaast zijn er 3 rondes gewonnen met 45 punten en de overige 9 waren allemaal de volle mep.
Het lijkt er op dat ook steeds meer piloten realiseren dat als je die tijd niet haalt, dat het best loont om dan in ieder geval die landing te pakken.
Als alle starthoogtes, vliegtijden en landingen aan elkaar geplakt worden komt er een ruwe score uit. Waarbij Wim Nieuwhof de ‘slechtste’ duizend wist te pakken met 510 punten, door een 160meter start om te zetten in 09:05 vliegtijd en 45 landingspunten in de 4de ronde.
De beste is natuurlijk die van Vincent in de eerste door die lage start aan te vullen met 09:53 vliegen en een 50 punten landing.
En als alle scores bij elkaar komen rolt er weer een algemeen klassement uit en hebben we eindelijk eens een nieuw gezicht voor op het podium: GertJan Siemons begon de dag wat stroef maar wist met stabiele scores in 4, 5, en 7 en een dikke duizend in 6 zijn eerste podium van het NK te pakken met een score van 93,24%
De strijd om de 2de plek ging vanaf de 3de ronde tussen Peter Zweers en Jeroen Kole waarbij de 7de ronde de beslissing bracht die Jeroen zelfs met 0,8% het podium kostte en Peter een 2de plek opleverder met een afsluitende score van 95,55%
De winst ging vandaag overtuigend naar Vincent Merlijn. Alleen zijn 4de ronde liep niet helemaal lekker waardoor hij heel even de leiding in het klassement verloor maar die mocht hij na de 5de ronde natuurlijk wegstrepen en met bijna 5% voorsprong mocht hij deze keer in het midden staan.
Magnifiek gevlogen mannen!
16 oktober zijn we nog een keertje aanwezig in Dalfsen voor de 5de en laatste van het seizoen. Laten we duimen dat Nicolien de lage druk gebieden goed Noord van Engeland of ten Zuiden van Spanje voorbij laat komen zodat we het seizoen waardig af kunnen sluiten!
En als laatste natuurlijk nog even een tussenstand voor het Nederlands Kampioenschap